نتیجه کف زدن غرب برای دیکتاتورهای عرب

انقلاب تونس فریاد مستضعفان علیه استبداد بود، مانند فریادی که در سال 1979 (1357 شمسی) در ایران شنیده شد.

این تحلیل دکتر سعید الشهابی از رخدادهای اخیر کشور تونس است. وی در روزنامه القدس العربی در این باره نوشت، انقلاب تونس به سبب شتاب و فراگیری و موفقیت در براندازی رئیس جمهور این کشور بسیاری را شگفت زده کرد.
وی با مقایسه حکومت های حبیب بورقیبه و زین العابدین بن علی افزود؛ صاحبنظران و تحلیلگران و سیاستمداران غربی دیدگاه های خود را صرفا به حوادث روزمره محدود می کنند و به نقش غرب در تداوم نظام های دیکتاتوری و سرکوب ملت های عربی و اسلامی اشاره نمی کنند.
غربی ها یا با مواضع سیاسی خود یا تجربه های امنیتی یا نادیده گرفتن فریادها و نشنیدن صداهای استغاثه و کمک افرادی که در زندان ها شکنجه می شوند از این حکام ستمکار حمایت می کنند.
نویسنده می افزاید وقتی بن علی نظام بورقیبه را سرنگون کرد غربی ها برای او کف زدند و او را مانعی در برابر رسیدن اسلامگرایان به حکومت دانستند و از افراط گرایی وی در لائیسیته و سکولاریسم حمایت کردند و به ادامه مداخله ها در زندگی شخصی مردم و سلطه و سیطره بر مساجد و ممنوعیت احزاب دینی اعتراض نکردند.
الشهابی غربی ها را به نفاق و دورویی متهم کرد و افزود بن علی حماقت های بسیاری مرتکب شد و ریختن خون تظاهر کنندگان روند سقوط نظام او را سرعت بخشید.
وی می افزاید آنچه در تونس می گذرد صرفا مختص به یک کشور عربی مبتلا به استبداد نیست بلکه مساله مربوط به ملت های عربی است که وقتی ملت تونس دیوار سکوت و زنجیرهای استبداد را در هم شکستند و علیه نظامی که با آتش و آهن حکومت می کرد سر به شورش برداشته اند آنها نیز نفسی کشیدند.
این انتفاضه ملت تونس در اغلب پایتخت های عربی بازتاب داشته است و در اکثر سمینارها و وبلاگ ها از این بیداری عمومی که جهان مانند آن را جز در سال 1979 در ایران سراغ ندارد تمجید می کنند. وی در پایان ابراز امیدواری کرد در تونس نظامی متمدن و میانه رو بر سر کار آید چرا که جهان عرب اکنون به این کشور چشم دوخته است تا الگویی جدید در قدرت معرفی کند که از سویی استقلال کشور را تضمین نماید و با تکیه بر بازوان فرزندان میهن به آبادانی و اعتلای کشور در سایه آزادی و عدالت و مشورت بپردازد.
گفتنی است مقامات غربی و رژیم صهیونیستی انکار نمی کنند که انقلاب تونس، برگرفته از الگوی انقلاب اسلامی در ایران است و شعارهای مردم نظیر «الله اکبر» ، «مرگ بر آمریکا»، «مرگ بر اسرائیل» و «اسلام دین من است» را نشانه های غیرقابل تردیدی از این الگو گیری می دانند.

مصری ها در تب و تاب انقلاب

روزنامه لوفیگارو نوشت جوانان مصری از طریق اینترنت مردم را به شورش علیه حکومت دعوت می کنند.
این روزنامه افزود هشتاد هزار کاربر اینترنتی وعده داده بودند در تظاهرات روز سه شنبه شرکت کنند. آیا انقلاب مجازی می تواند حقیقی شود؟ مصری ها روز سه شنبه به فراخوان اینترنتی برای تظاهرات علیه رژیم حسنی مبارک پاسخ مثبت دادند.
یکی از هشتاد هزار کاربری که وعده داده بودند در تظاهرات شرکت کنند می گوید ما از روز 25 ژانویه فعالیت خود را برای زنده ماندن یا مردن آغاز می کنیم.
هر چند نیمی از این کاربران به خیابانها ریختند اما این تظاهرات در تاریخ چند دهه گذشته بی سابقه است زیرا براساس قانون وضع فوق العاده که از 30 سال پیش در مصر وضع شده هرگونه تظاهراتی ممنوع است.
این بار نیز همانند اعتصاب عمومی روز ششم آوریل 2008 که منجر به شورش های خونینی در محلات در دلتای نیل شد فراخوان راهپیمایی توسط اینترنت منتشر شد. شعار کاربران مصری این بود ما همه خالد سعید هستیم.
خالد سعید جوانی اهل اسکندریه بود که سال گذشته هنگام خروج از یک کافی نت توسط پلیس مضروب و کشته شد. کاربران مصری زمان برگزاری تظاهرات را براساس یک نماد انتخاب کردند زیرا در تاریخ مصر روز بیست و پنجم ژانویه بعنوان جشن پلیس نامگذاری شده است.
پلیس مصر در بیست و پنجم ژانویه سال 1952 در برابر نیروهای انگلیسی در اسماعیلیه شورش کرد. شورشی که پیام آور کودتا و سرنگونی حکومت سلطنتی خواهد بود. عادل یکی از برگزار کنندگان می گوید: ما امیدواریم این روز نشان دهنده آغاز جنبشی اساسی برای کنار زدن نظام سرکوب و فاسد حسنی مبارک باشد.
درخواست برگزاری تظاهرات با حمایت شخصیت هایی چون عادل الاصوانی که انقلاب در مصر را پس از انقلاب تونس اجتناب ناپذیر می داند همراه شد. اخوان المسلمین اصلی ترین نیروهای مخالف دولت نیز اعلام کردند جوانانشان می توانند در تظاهرات شرکت کنند. عصام العریان یکی از سخنگویان اخوان المسلمین در مصر می گوید ما بعنوان یک جنبش مردم را به شرکت در انتخابات فرا نمی خوانیم اما دعوت ائتلاف ملی را برای تغییر می پذیریم.
موفقیت تظاهرات روز سه شنبه به ظرفیت بسیج شدن جوانان بستگی خواهد داشت. جوانان مصری در واقع نسلی تلخ و سرخورده اند که حدود دو سوم جمعیت کشور را تشکیل می دهند و همواره مبارک را بعنوان رئیس جمهور تجربه کرده اند و نود درصد بیکاران کشور را تشکیل می دهند.
از زمان انقلاب تونس بورس قاهره سقوط کرده و لیره مصر دچار افت ارزش شده است و سرمایه گذاران خارجی و بخش گردشگری بعنوان اصلی ترین منابع درآمد مصر نگران ثبات کشور هستند.