ژنرال هایی که پیاده نظام را قربانی کردند و گریختند !
عجب دردسری شده این بیانیه
لغو راهپیمایی 22خرداد برای سران فتنه ای که می گفتند ما همراه جنبش هستیم
نه رهبر آن.
جریان های ضدانقلاب که متولیان اصلی- و البته حاشیه امنیت
گزیده- فتنه و آشوب محسوب می شوند با وجود سپری شدن 6-5 روز از صدور بیانیه
کذایی توسط موسوی و کروبی، همچنان خشمگین به نظر می رسند. حسین لاجوردی از
اعضای اپوزیسیون ملی گرای مقیم خارج در گفت وگو با رادیو زمانه با حمله به
کروبی و موسوی اظهار داشت: بدون تردید تصمیم به لغو راهپیمایی تصمیم
نادرستی است که مخالفان را متوقف می کند. براساس نظرسنجی ما، موسوی و کروبی
بهانه مخالفان هستند تا بتوانند جمهوری اسلامی را سرنگون کنند.
وی
درباره این پرسش که «آیا عقل سلیم و این که مخالفان جلوی گلوله قرار
نگیرند، باعث لغو تظاهرات نشد؟ استدلال این دو حفظ جان و مال مردم بود»،
گفت: وقتی بحث برعهده گرفتن مسئولیت جان و مال مردم به میان می آید، بهتر
است به یک سال گذشته نگاه کنیم و بپرسیم که چرا در یک سال گذشته این
مسئولیت را برعهده نگرفتند. در سال گذشته نزدیک به 100نفر کشته شدند. حرکت
آقای موسوی و آقای کروبی در سه ماه اولیه، باعث شد این تعداد کشته شوند.
چرا مسئولیت را در آنجا برعهده نگرفتند؟
اما محمدعلی عمویی عضو مرکزیت
حزب توده در توجیه اقدام موسوی و کروبی، بر تندرو بودن آنها تاکید کرد و
گفت: مخالفت با نظرات این آقایان کار دشواری نیست. می شود شعارهای تند سر
داد و گفت که باید می آمدند، کشته هم می دادند ولی این مقداری از کنار گود
صحبت کردن است. الان همین محکوم کردن اعدام بعضی از مخالفان ]تروریست ها[
که اخیرا اتفاق افتاد، نشانگر آن است که موضع آقایان بسیار رادیکال و درست
است.
وی اضافه کرد: دوستانی که این قدر علاقه به حضور مخالفان در خیابان
دارند، به محذورات و مشکلات پرداخت کنندگان هزینه نیز توجه کنند. تحمل این
هزینه ها هم حد و اندازه ای دارد. نباید در حد محو شدن مخالفان و مایوس
شدن شان پیش رفت؛ آن هم با این دلیل که به هیچ وجه نمی شود حضور به هم
رساند.
در همین حال سایت صهیونیستی بالاترین که به شدت برای راه اندازی
آشوب تازه فعال بود و سرش به سنگ خورد، با لحنی اعتراض آلود نوشت: بیانیه
روز گذشته موسوی بسیار سردرگم است. با مرور تناقضات این بیانیه باید پرسید
بالاخره یعنی چه؟ آنها که در 22خرداد به خیابان آمدند و سرکوب شدند آگاهانی
جسور بودند که نگذاشتند آتش این جنبش به سردی گراید یا ناآگاهانی بودند که
فرصت هیاهو به دولتی که بحران می پسندد داده اند؟ اگر شما اعتقاد دارید
دولت دنبال بحران است پس چرا تقاضای راهپیمایی دادید آیا تقاضای راهپیمایی
اشتباه بود؟ تازه گیریم مجوز می دادند بعد گروهی خودشان می فرستادند تا به
نام مردم اغتشاش کنند. با کلی گویی که «22خرداد بلوغ جنبش عظیم سبز را نشان
داد و نشان داد که هر شهروند سبز هرجا که باشد، از خانه و اداره و محل کار
و کارخانه و مدرسه و خیابان، با ابتکارات و خلاقیت، خود یک جنبش است.» چه
چیزی را می توان حل کرد؟... تقصیر متوجه کروبی یا موسوی نیست. ما خود
مقصریم که درک نمی کنیم این بار سنگین تر از شانه های اینان است. آنها عملا
اسیر دست رژیمند و اگر بخواهند هم نمی توانند نقش اصلی را بازی کنند.
رهبری جنبش را باید به خارج کشور برد.
سایت «ایران گلوبال» از زاویه
دیگری به ماجرا پرداخت و با تاکید بر اینکه موسوی و کروبی مایل بودند
مسئولیت کار را از دوش خود بردارند و در عین حال مخالفان را به خیابان
بکشانند، نوشت: آقای موسوی روز عاشورا هم گفت از مردم دعوت نکرده بود و
آنها به صورت خودجوش آمده بودند. طرفدارانشان می گویند این طوری آنها
بازداشت نمی شوند، گویی فقط چون رسما دعوت نکرده اند بازداشت نشده اند.
گویی با رژیمی طرف هستیم که بچه است و اینطوری گولش می زنند. مگر حرکت
سیاسی رژیم بچه بازی است که نیاز به نص صریح از طرف ایشان داشته باشد که
دستگیرش کنند یا نکنند. حرکت ایشان بعد از 29 خرداد 1388 بازگردان موضوع
مشروعیت که در 25 خرداد یعنی 4 روز قبل از سخنرانی آیت الله خامنه ای به
خیابان منتقل شده بود، دوباره، از خیابان به کریدورهای قدرت بود، و درست به
همین دلیل هم از سوی نظام تحمل شدند. آقای موسوی! یک رهبر واقعی مسئولیت
می گیرد. اگر نتواند رهبری کند کنار می کشد و روشن می گوید من رهبر نیستم.
به مردم می گوید مردم من خودم هم از فلانی حمایت می کنم و یا اینکه اصلا
نمی دانم خودم هم از کی دفاع کنم ولی توان رهبری شما را ندارم. اما عدم
صداقت و سوء استفاده از احساسات مردم با گنگ و دو پهلو حرف زدن، اوج
ناصداقتی است، و آقای موسوی بارها این کار را کردند و آخرین بار هم چند روز
پیش در 22خرداد 1389 با لغو تظاهرات دوباره این کار را کردند. تکرار می
کنم ایراد من به عقب نشینی نیست. یک رهبر می تواند تشخیص دهد در زمان معینی
نیروی کافی ندارد و عقب نشینی کند، نه آنکه از سویی به رغم آنکه بگوید
رهبر نیستم اعلام تظاهرات کند و بعد هم آن را لغو کند و از سوی دیگر دوباره
در همان اعلامیه لغو تظاهرات دوپهلو بنویسد و به مردم این تصور را القا
کند که حرکت خودبخودی بکنند و فکر کند چون این هم را خودجوش نامیده است،
مسئولیتی ندارد.
ایران گلوبال تاکید کرد: اگر این روش آقای موسوی حتی به
عمد برای فرار از مسئولیت نبوده باشد مطمئنا غیرصادقانه است که تلاش کرد
وقتی مخالفان از او پیروی می کنند آنها را به تکرار 25 خرداد 1388 فرا
خواند که جز بازی با جان مردم نیست و نشان از عدم صداقت دارد و وقتی رژیم
بسیار آماده است دیگر حرکت خودجوش هم صدبرابر بهتر از گذشته سرکوب می شود.
آقای موسوی در چنین شرایطی می گوید در خارج رسانه راه بیاندازند گویی در
خارج رسانه ای وجود ندارد که حرف های ایشان را پخش کند. در یکسال گذشته همه
رسانه های خارج کشور حرف های ایشان را بیش از هر فرد دیگری پخش کردند. اگر
هم آقای موسوی می خواهند تلویزیونی مختص ایشان باشد که نظیر سایت جرس
طرفدار ایشان کار کند که آقای عطاءالله مهاجرانی در یکسال گذشته می
گرداندند دیگر اسمش را نگذارند رسانه ملی چرا که آقای مهاجرانی حتی نوشته
های نزدیک ترین طرفداران جنبش سبز را هم که به مذاق ایشان خوش نمی آمد
منتشر نکردند و سانسور کردند.
نویسنده خشمگین این سایت ضدانقلابی افزود:
اپوزیسیون با پیام دوپهلو چه کار کنند، فقط در حرکتشان ضعیف تر می شوند که
شدند. هیچ ژنرالی وقتی بخواهد عقب نشینی کند به هوادارانش نمی گوید ما در
این جبهه باید عقب نشینی کنیم اما شما اگر دوست دارید به جنگ در این جبهه
ادامه دهید به خودتان مربوط است. آقای موسوی شما قبل از انتشار هر بیانیه
ای اول از خود بپرسید که چه نقشی در این جنبش دارید. رهبری را با دست پس
نزنید وقتی با پا پیش می کشید و ظاهر تواضع را به کنار می گذارید
