نشانی غلط !

چندی پیش، آقای محمد خاتمی، در دیدار با جمع کوچکی از دانشجویان مطالب قابل تاملی به زبان آورد. ¤
محور اصلی سخنان ایشان عبارت بود از؛
- ما -مدعیان اصلاحات- برانداز نیستیم.
- سال 89، سال بحران های اجتماعی است.
- تنها راه گذر از وضعیت فعلی، اصلاحات است.
در این باره چند نکته گفتنی است؛
1- اول ببینیم «برانداز» کیست و چه نشانه هایی دارد؟
«برانداز» کسی است که در پی براندازی و تغییر نظام جمهوری اسلامی است.
چنین کسی، از قانون اساسی روی برتافته، دست به نافرمانی مدنی می زند، به هر بهانه و از هر فرصتی برای ایجاد غائله آفرینی و رودررویی با حاکمیت بهره می برد، در سایه حمایت اراده ها و قدرتهای خارجی قرار دارد، با گروهک های معاند در آرمانها و روش نزدیکی و همپیمانی دارد، از مخالفان و معاندان نظام دینی بطور کاملا روشن حمایت می کند، به صراحت دین را در برابر مفاهیم و اصول غیردینی مانند سکولاریسم، آزادی با قرائت غربی و... قرار می دهد! این نشانه ها را تا همین جا درنظر بگیرید!
خوب است آقای خاتمی انصاف بدهند که کدام یک از این نشانه ها درباره مجموعه دوستان و همفکران ایشان صدق نمی کند؟
پس از انتخابات 22خرداد 88، آقای خاتمی و دوستان اصلاح طلبشان در برابر آرای مردم ایستادند. بدون سند، دروغ تقلب را به زبان آوردند. بجای تمکین به آرای مردمی و قانون و در حالی که راههای اعتراض به نتایج آرا، در قانون پیش بینی شده است، مردم را به «کف خیابانها» فرا خواندند.
در ادامه نظام را متهم به سرکوب و کشتار کردند. آشکارا از ضدانقلابیون آشوبگر دفاع نمودند. در سایه حمایت آمریکا، انگلیس و اسرائیل قرار گرفتند و یک بار از حمایت دشمن ترین دشمنان مردم ایران و نظام ابراز انزجار نکردند. با این هدف که مناسبتهای انقلابی را مصادره کنند، آشوبگران را به حضور خیابانی فراخواندند و در برابر شعارهای ضددینی و ضدانقلابی و ضد ملی، مانند «نه شرقی، نه غربی- جمهوری ایرانی»، «مرگ بر جمهوری اسلامی» و... سکوت نمودند. در برابر جسارت به ساحت امام حسین(ع)، امام خمینی(ره) و... لب به سخن و اعتراض باز نکردند و با جسارت تمام گفتند که اسلام باید تکلیف خود را با «آزادی» روشن کند و...!
آقای خاتمی و دوستانشان، پس از انتخابات چه نکردند که مورد حمایت و تأیید ضدانقلاب قرار نگرفته باشد؟!
واقعا ایشان، تا کی می خواهند پشت نقاب «انکار و شعار» پنهان شوند؟!
2-آقای خاتمی سال 89 را سال بحران های اجتماعی نامیده اند.
راهپیمایی 22بهمن، نهم دی و 13آبان سال گذشته برای سران فتنه و حامیان داخلی و خارجی شان، دو پیام رسا و روشن داشت، یکی اینکه؛ بدنه اجتماعی آنان به شدت رو به تحلیل رفته است و دیگر صحنه گردانی فتنه در قالب شورش خیابانی امکانپذیر نیست!
دوم؛ مردم وفادار به انقلاب، با احساس خطر جدی، آشکارا و قاطعانه به صحنه آمده اند و از این پس سران فتنه نه با نظام بلکه با مردمی روبرو هستند که برای پاسداری از انقلاب و نظامشان، منتظر کسی نمی مانند!
این دو پیام برای فتنه انگیزان و فتنه گران یاس آور بود. با این حال اما، آنها می دانند که دست روی دست گذاشتن یعنی «مرگ سیاسی» از این روست که به مناسبتهای گوناگون- مثلا بیماری یک «رفیق» حزبی- فتنه انگیزان بیانیه می دهند و با هم دیدار می کنند و امر به آشوب می هند. درست مثل آقای خاتمی که سال 89 را سال بحران اجتماعی می خواند تا اولا اعلام حضوری کرده باشد و ثانیا دعوت وی اجابت شود و غائله ای هرچند کوچک و در مقاطع گوناگون برپا گردد!
3- آقای خاتمی هشت سال با شعار، پرچم و تابلو اصلاحات، رئیس جمهور این مملکت بود.
اما نه تنها در این هشت سال بلکه؛ در پیش و پس از آن تا امروز، ایشان یک بار تعریف روشن و دقیقی از «اصلاحات» بدست نداده است.
می گویند «سوسیالیست»ها مدتها از تعریف سوسیالیسم ابا داشتند و طفره می رفتند. چرا که به این صورت بتوانند، هر آنچه را دوست می دارند و هرطور که صلاح می دانند رفتار کنند و با سوسیالیستی خواندن رفتار خود، آن را درنظر دوستداران سوسیالیسم توجیه نمایند!
و حالا پرسش این است: منظور ایشان از اصلاحات چیست؟ آیا اصلاحات مدنظر ایشان همانا تن دادن به خواستهای غیرقانونی ایشان و دوستانشان مبنی بر ابطال آرای اکثریت مردم است؟ آیا اصلاحات مطلوب ایشان، تمکین نظام به فتنه برانگیزان و فتنه گرانی است که 8 ماه عمله استکبار و در سایه حمایت استکبار بودند و همچنان هستند؟!
در پایان باید گفت، سخنان آقای خاتمی ملغمه ای از نشانه و نشانی های دروغ، عوامفریبی و ادعاست که نمودار ضعف و سرخوردگی ایشان و دوستانشان است.

پژمان کریمی