این بار در محتوای بیانیه ها؛
شبکه ایران: مشابهت موضع گیری های
برخی سیاسیون و رویدادهایی پس از انتخابات اخیر، با برخی از افراد و
رویدادهای ابتدای انقلاب اسلامی آنقدر زیاد بود که راهی جز مقایسه این دو
مقطع، رویدادها و بازیگران آن را برای فعالان سیاسی و مردم باقی نگذاشت.
این
موضوع گرچه درباره تشابه رفتار برخی خواص با شخصیت های صدر اسلام هم مطرح
شد اما پیش از آن، مشابهت عملکرد افرادی و گروه های تندروی اصلاح طلب با
کسانی چون بنی صدر، اعضای نهضت آزادی و جبهه ملی مورد توجه قرار گرفت.
شاید
بر همین مبنا بود که حامیان انقلاب اسلامی با ذکر تشابهات رفتاری و گفتاری
سران اصلاحات بویژه میرحسین موسوی با افرادی چون بنی صدر، نسبت به سرانجام
چنین مسیری هشدار می دادند.
گرچه "بی اعتنایی به قانون"، "ایستادگی در
برابر ولایت"، "حمایت بیگانگان" و "مرزبندی نکردن با دشمنان" از جمله
مشابهت های بارز سران اصلاحات و ابوالحسن بنی صدر بود اما با نگاهی گذرا به
رویدادهای این دو مقطع از انقلاب اسلامی، تشابهات جالب دیگری قابل ذکر
است.
به عنوان نمونه، بیانیه هایی که آقای موسوی و بنی صدر در جریان دو
فتنه دهه اول و چهارم انقلاب اسلامی صادر کردند، گرچه شکافی سه دهه ای داشت
اما از یک جنس بودند.
بنی صدر که با تحریک منافقین تقابل خود را از 14
اسفند 59 با انقلاب اسلامی آغاز کرد، پس از آنکه با فرمان حضرت امام از
فرماندهی کل قوا عزل شد، در روز 23 خرداد 60 بیانیه ای منتشر کرد و در آن،
ضمن تشبیه خود به امام حسین (علیه السلام) به تحریک مردم پرداخت: "... با
شما مردم همواره سخنم این بوده است که به توانایی خود باور کنید. تسلیم
جوسازان و چماقداران نشویم. استقامت کنیم. راه های استقامت را شما خود در
گذشته یافته اید و اینک نیز می توانید بیابید."
راهکارهای مشابه موسوی و بنی صدر
او در همین بیانیه، شرایط کشور را "بحرانی" خواند و با بیان آنچه "راهکارهای خروج از بحران" نامید، به تعیین تکلیف برای جمهوری اسلامی پرداخت.بنی صدر "محترم شمردن آزادی های مطرح در قانون اساسی"، "اجرای مو به موی قانون اساسی"، "بی طرفی دستگاه قضایی" و "جلوگیری از برخوردهای خشونت آمیز" را به عنوان راهکارهای خود برای برون رفت از وضعیت آن زمان بیان کرد.
او در انتهای بیانیه اش باز هم بر استقامت تأکید کرد: «بر شما مردم است که نگران سرنوشت انقلاب اسلامی و کشور خود باشید و استقامت کنید.»
گرچه چند روز پس از آن، بنی صدر با رای نمایندگان مجلس و تایید امام "بی کفایت" دانسته و از ریاست جمهوری کنار گذاشته شد اما تشابه بندهای بیانیه او با آنچه میرحسین موسوی در ماه های اخیر به عنوان "راهکارهای خروج از بحران" مطرح کرده، تامل برانگیز است.
آقای موسوی در بیانیه های متعددی که صادر کرد، خواستار آنچه "اجرای بدون تنازل قانون اساسی" نامیده بود، شد. او این موضوع را روز 8 اسفند در گفت و گو با سایت رسمی خود نیز بیان کرد.
میرحسین همچنین بارها آنچه را که "آزادی های مصرح در قانون اساسی" خوانده، مطرح کرده است. او در آخرین بیانیه خود، یکی از راهکارهای خود را به طرح همین موضوع اختصاص داد و خواستار "به رسمیت شناختن حقوق مردم برای اجتماعات قانونی و تشکیل احزاب و تشکل‌ها و پایبندی به اصل ۲۷ قانون اساسی" شد.
"بی طرفی دستگاه قضایی" و "جلوگیر ی از برخوردهای خشونت آمیز" نیروهای محافظ امنیت از دیگر مشابهات راهکارهای آقای موسوی و بنی صدر است که در ماه های اخیر بارها از رسانه منتشر شده است.
هرچند حامیان میرحسین به اقدام شخصیت های سیاسی در تشبیه موضع گیری های موسوی با مواضع بنی صدر معترض بودند اما نکته تامل برانگیزی که درباره عملکرد این دو شخصیت وجود دارد، بی اعتنایی آنان به موضوعات مورد ادعای خود بود.
در واقع آقای موسوی و بنی صدر هرچند از قانون اساسی و انقلاب اسلامی دم می زدند اما این دو ملاک در تصمیم گیری های آنان جایی نداشت، چنانکه میرحسین با بی اعتنایی به رای اکثریت مردم در انتخابات ریاست جمهوری دهم، مدعی تقلب شد و حتی حاضر به پیگیری این ادعای بدون سند از راه قانون هم نشد.
این رویه البته، پس از آن هم با اعتراض های خیابانی بدون مجوز، هتک حرمت مقدسات و همسویی با دشمنان انقلاب ادامه یافت تا پازل تشابهات فتنه اخیر با فتنه بی صدر تکمیل شود.
